Het klimaat op de boot had mij geen goed gedaan. De ontzettend stoffige hut, de pollen in Frankrijk en de geurige desinfectiemiddelen wekten bij mij een allergische reactie op die zijn weerga niet kende. Tranende ogen zijn nog niet zo erg, maar constant moeten niezen, hoesten en een loopneus hebben, zorgen er wel voor dat iedereen automatisch afstand houdt, of je het liefst overboord gooit.
Mijn met pollen besmette mondkapje laat ik achter op de boot, gelukkig heb ik in mijn vakantiejas, die nog van het GVU is, nog mijn stoffen mondkapje van vorig jaar. Die overigens ongebruikt is, omdat ik in 2020 vanuit het ziekenhuis nog een mondkapje in gebruik had. Het maakt het er niet beter op.
Tijdens onze rit van Dublin naar Monasterevin, ons volgende pauzepunt, zien we dat de Ieren zelfs op straat alle maatregelen naleven. Her en der zien we mensen, zo lijkt het, willekeurig op straat staan. Bij het naderen van een bus, blijkt dat ze op de bus wachtten. We zien veel mensen mondkapjes op straat dragen, en op elkaar wachten als er een smalle doorgang is. Het is een wereld van verschil. Hoewel Ierland inmiddels ook oranje is op de Europese kaart, voelt het hier toch een stuk veiliger.
Aangekomen bij Monasterevin gooien we de tank vol en halen we bij de Subway een broodje. Deze keuze maken we op basis van de kortste rij. Daar valt ons oog op twee briefjes die bij de balie zijn geplaatst. Het eerste briefje biedt op voorhand al excuses aan voor de lange wachttijd in verband met het inwerken van een nieuwe collega. De laatste keer dat ik iets soortgelijks zag, was in het openbaar vervoer van Estland, waar buschauffeurs in opleiding verplicht het bord “stažöör”, stagiaire, achter de voorruit moeten zetten.
Het tweede briefje is zorgwekkender. Hierin valt te lezen dat sommige ingrediënten mogelijk nauwelijks tot niet voorradig zijn in verband met de Brexit. Dit is ook te zien aan het assortiment dat men aanbiedt, de broodjes die een jaar eerder nog te koop waren, zijn nu niet allemaal te bestellen. Subway heeft ervoor gekozen om dit kenbaar te maken aan de klanten. Kleinere supermarkten doen dit niet, terwijl de gevolgen aldaar ook zichtbaar zijn.
Wij vervolgen onze toeristische route, die ons door delen van Ierland voert waar we nog nooit geweest zijn. In Dublin hebben wij Google Maps namelijk verboden om tolwegen in de route op te nemen. Al sinds 2019 proberen wij onze tol te betalen, die we op de M50 hadden moeten betalen. Tevergeefs, maar we weten ook niet precies wat de consequenties zijn als je dit al die jaren niet doet. Om problemen te vermijden, mijden we de tolwegen.
