Twee jaar geleden belandden we bij toeval in het plaatsje Clonakilty. Tot dan toe voornamelijk bekend van de worsten die vanuit deze plaats naar de grotere supermarktketens in Ierland verscheept worden. Maar Clonakilty is meer dan de worstenhoofdstad van county Cork.
Zo zijn er meerdere winkelstraten, waar de souvenirwinkels niet in de meerderheid zijn. Daarnaast is deze stad ook iets goedkoper dan de bekendere toeristische steden. Een markant punt in de stad is The Church of the Immaculate Conception. Deze kerk valt zeer op in deze stad. Een maquette van de kerk is ook te zien in West Cork Model Railway Village, waar ook andere historische stations en gebouwen zijn nagebouwd.
Voordat we dit door Madurodam geïnspireerde themapark bezoeken, lunchen we eerst uitgebreid bij een restaurant waar kinderen verre van welkom zijn en waar de kaart bij de ingang verschilt met de kaart die je aan tafel krijgt. Het restaurant, met overigens een prachtige binnentuin die zo is gebouwd dat je in een windtunnel zit, blijkt bij het hotel te horen, waar we eerder naar binnen zijn geslopen om naar het toilet te gaan. Dat zullen we nooit weer doen, want naast lekkende kranen en verstopte toiletten is het een zegen dat mondkapjes verplicht zijn.
Na deze onvergetelijke zware lunch slenteren we door de stad. Het is bizar druk, maar vrijwel iedereen houdt zich wel aan de coronamaatregelen. Bij een drogisterij zien we tot onze grote verbazing knuffels van pollen in de etalage liggen. Twee jaar eerder wist ik er een los te peuteren, niet wetende dat het coronavirus een jaar later de wereld in zijn greep zou houden en er nagenoeg hetzelfde uit zou zien. Binnen ons gezin is dit macabere souvenir extreem populair geworden, dus een tweede regelen was het doel. Wederom kregen we verbaasde blikken, maar het lukte wel.
De dag eindigen we bij West Cork Model Railway Village. Vooraf boeken was verplicht, in verband met de bezoekersaantallen. Om de tijd te doden, rijden we nog een rondje door de stad en naar Inchydoney. Hier maken we nog wat foto’s van de natuur. Met name de meeuwen die tijdens laagwater voedsel zoeken, zijn zeer interessant. Omdat meer mensen op dit idee zijn gekomen, rijden we iets eerder naar het Railway Village, waar we wonderwel ruim voor ons geboekte tijdslot worden toegelaten.
Na deze dagtocht rijden we via de Aldi terug naar huis. Voor het eerst staat het stoplicht bij de ingang op rood. Wat nog meer opvalt is dat iedereen zich hier netjes aan houdt, niemand gaat ongeoorloofd naar binnen; er is geeneens toezicht. In de rij buiten wacht iedereen ook nog eens netjes op voldoende afstand van elkaar. Het blijft toch bijzonder; dat we in Nederland blijven roepen dat het nooit zou werken.
