Na ruim een uur bellen met de alarmcentrale van de verzekeringsmaatschappij, zijn we nog geen stap verder gekomen. Niet omdat ze niet weten wat ze moeten doen, ze nemen gewoonweg niet op. De lokale bevolking ziet het met lede ogen aan, en regelt zelf iets. Uit het niets komt een sleepwagen om ons mee te nemen, naar de dichtstbijzijnde garage. In ons geval is dat Eyeries.
Deze sleper rijdt al vrolijk bellend over de Ierse kronkelige wegen, zelfs tot in de bergen. Op plekken waar ik geen bereik heb, heeft hij dat wonderbaarlijk genoeg wel. Bij het passeren van een politiebureau weet hij zelfs nog te toeteren en zwaait hij met zijn mobiel in zijn hand naar de agenten. In Nederland was je als beroepschauffeur gegarandeerd een paar honderd euro kwijt geweest en kreeg je ongetwijfeld nog een of andere verplichte cursus aan je broek.
Uiteindelijk bereiken we de garage, waar met brute kracht onze auto al wrak wordt behandeld. Het maakt hen blijkbaar niks uit of er nog additionele schade bij komt. Ons wel, en de verzekeringsmaatschappij ook. Snel maak ik wat foto’s van deze acties, dan is er tenminste wat bewijsmateriaal.
De dagen die volgen, zijn we kwijt aan het geregel met de verzekeringsmaatschappij. Van onze vakantiedagen, zien we er 4 in rook op gaan. Ook hier geldt, het volledige verhaal volgt nog.
