Na een korte middagpauze duiken we de stad weer in. Om de hoek van ons appartement heeft de gemeente simpele kraampjes geplaatst waar lokale bloemenverkopers hun bosjes kunnen slijten. Hoewel het er mooi uit ziet, lijkt me dat door het hooikoortsseizoen geen goed plan.
We slaan wijselijk de bloemenverkopers over. Naast deze bloemenverkopers zit een timide meisje met tal van zelfgemaakte armbandjes, lintjes, vlaggetjes, speldjes en stickers in de Oekraïense kleuren. De opbrengsten gaan naar de vluchtelingen en de wederopbouw, zo vertelt een bord naast het meisje, dat geen woord uitbrengt. De twijfel slaat toe, moet ik haar benaderen in het Ests of Engels, met de kans dat ze enkel Russisch of Oekraïens spreekt omdat ze zelf gevlucht is.
We kopen uiteindelijk een Oekraïense vlag en twee armbandjes. Omdat we niet met onze betaalkaart kunnen betalen, blijft het hierbij. Voorlopig.
Na deze wandeling stranden we in een restaurant, Caffe Centrale, niet ver van ons appartement. De ongeïnteresseerde ober regelt uiteindelijk een plaats voor ons in het restaurant. Tegen zijn zin in, want klaarblijkelijk wil hij het terras vol hebben. Nadat ons hele gezelschap bestaande uit vier volwassenen en twee kinderen is voorzien van één menukaart en drie drankkaarten, blijft hij naast ons staan. Om de stilte te doorbreken vraagt hij niet welke pizza we willen, maar blijft hij herhaaldelijk klikken met zijn pen. Een oude docent op College Blaucapel zou hem een opstel hebben laten schrijven over balpennen.
Gelukkig zien we vrij vlot een voorgerecht en bestellen we tegelijkertijd drinken. Dit is meestal een teken dat je als ober de bestelling in orde kan maken en na het brengen van de drankjes het hoofdgerecht kan noteren. Daar denkt onze ober anders over. We worden uiteindelijk gered door twee potentiële gasten, die hij ook op het terras wil plaatsen. Zodra die weigeren, dwingt hij zijn collega de terrasverwarming aan te zetten. Zij collega doet dat, met tegenzin. Hij had beter een warmere persoonlijkheid kunnen hebben.
Uiteindelijk bestellen we onze pizza’s en één hamburger. Na een zucht legt hij uit dat de hamburger langer gaat duren dan de pizza’s. Daar was geen woord aan gelogen, deze verscheen zo laat, dat de pizza’s al op waren en hij in de veronderstelling was dat we wilden afrekenen. Een ander bijzonder detail is dat de keuken van dit restaurant helemaal niet in hetzelfde pand zit. We vonden het al vreemd dat de gerechten van onze mede-gasten allemaal van buiten kwamen. Ons vermoeden werd bevestigd nadat er een box van piepschuim werd opgehaald met onze pizza’s erin.
Dit restaurant kan van de lijst, definitief.
