Het restaurant Pann ja Kook in het bijzonder stille winkelcentrum T1 was bijzonder goed in de smaak gevallen. Zowel het speelgedeelte, de pannenkoeken als de mini-pannenkoeken bleken een schot in de roos, dus een tweede bezoek kon niet uitblijven. Het reserveren ging ook soepeler dan de vorige keer, al bleek de hitte wel van invloed op de kalender. Gelukkig snapten we beiden welke dag er bedoeld werd en stond onze reservering vast.
Ondertussen speelt nog een kwestie van een andere orde, namelijk de claim die we hebben ingediend bij airBaltic. Onze vlucht richting Estland bleek op de dag zelf meer dan 5 uur vertraagd te zijn en pas een uur voor vertrek kregen we tegoedbonnen overhandigd. Wie daarvan gebruik wilde maken, moest de afweging maken of je een vlucht wilde halen, of het geld wilde innen. Immers staan de rijen niet alleen bij de beveiliging.
airBaltic, normaal gesproken vrij snel in de communicatie, hulde zich op deze dag al 10 dagen in stilzwijgen. Vreemd, want de feiten zijn glashelder; vlucht is meer dan 5 uur vertraagd en de afstand is groter dan 1500km. Er valt weinig te onderzoeken, tenzij ze de schuld bij iemand anders willen neerleggen; maar het lijkt me niet meer dan klantvriendelijk om dat uit te zoeken nadat je de klanten hebt gecompenseerd.
Hoewel mails niet worden beantwoord, krijg ik op een openbaar twitterbericht binnen een dag een antwoord met daarin het verzoek mijn referentienummer via een privébericht te sturen. Vaak is dat een goede truc om het proces weer te vertragen, zo blijkt ook uit de andere twitterberichten op het kanaal van airBaltic. Voor de vorm stuur ik hen toch een berichtje. Waar men op openbare berichten vlot reageert, is het buiten het zicht van het publiek om toch een ander verhaal.
Tijdens dit moeizame twittergesprek, vindt ook nog een bezoek plaats aan het Science Centre, ofwel Teaduskeskus, op de bovenste etage van T1. Nadat we een totaalbedrag hebben betaald dat niet overeenkomt met elke getoonde prijslijst, kunnen we op ontdekkingsreis. De spiegelroute zorgt letterlijk voor hoofdbrekens en de LED-muur voor een uitdaging. Het hoogtepunt van de interactieve tentoonstelling is de DJ-set, waar je met losse componenten een nummer kan mixen. Overigens is de ronddraaiende tunnel ook wel tof, zeker voor een fotosessie.
Het reuzenrad slaan we over. Het weer is te slecht, waardoor het zicht niet optimaal is. Daarnaast kan je amper naar buiten kijken wanneer het regent, want de afgesloten cabines zijn niet voorzien van ruitenwissers. De ongastvrije behandeling de vorige keer was trouwens doorslaggevend om het niet te doen. Mooie uitzichten kan je ook vanuit de oude stad zien.
