Vanaf de grote kerk, wandelen we rustig richting de binnenstad. Voordat we de hoofdstraat bezoeken, zien we Spiller’s Lane. Een winkelsteegje dat ergens doet denken aan Katariina käik in Tallinn. Uiteraard mag in deze knusse winkelstraat een terras niet ontbreken en wordt de muziek verzorgd door een straatmuzikant. Het winkelaanbod is zeer divers, van boekenwinkel tot natuurvoedingswinkel. Een winkel gespecialiseerd in surfartikelen is er ook.
Eén straat verder is Pearse Street. Dit is één van de drukkere straten in Clonakilty. De drukte doet denken aan ons bezoek van 4 jaar geleden, nog voor de coronapandemie. Tijdens deze pandemie was het behoorlijk uitgestorven. De bushalte, midden in de straat, deed toen enkel dienst voor flexvervoer. Vandaag stond er als vanouds een bus, die behoorlijk lang de straat blokkeerde door het passagiersaanbod.
Pearse Street komt uit op een Y-splitsing. Op het kleine pleintje, waar de winkelstraten splitsen, is een terrasje te vinden. Daarnaast staat een standbeeld van Tadhg an Astna O’Donovan, een rebellenleider van United Irishmen. Deze groep kwam in 1798 in opstand tegen de Britse overheersers. Ondanks hulp van een Frans leger, werd de opstand neergeslagen door de Britten. Naar schatting kwamen tussen de 10.000 en 30.000 mensen om het leven.
Na een rondje door de stad gelopen te hebben, keren we terug naar de parkeerplaats. Ruim op tijd, want de binnenstad is niet heel groot waardoor deze binnen drie uur tijd te bezoeken is. Ook zijn we ruim op tijd voordat de hekken van de parkeerplaats sluiten. Wie na 18:30 uur nog weg wil rijden, komt bedrogen uit.
De rit terug naar huis loopt via Castletownbere. Door de parkeerproblematiek hebben we ervoor gekozen om niet in Clonakilty te gaan eten. Het wordt een eettentje in het centrum van Castletownbere, waar we in voorgaande jaren sporadisch eten afhaalden. Op een makelaarssite zagen we dat het complete pand verkocht was, waardoor we niet zeker wisten of we nog iets zouden kunnen halen. Het restaurantje, naast de brandweerkazerne, bleek gelukkig nog open te zijn.
Het parkeren bleek ook in Castletown nog een uitdaging te worden. De brandweer blijkt een CAO-conflict te hebben, en laat dat blijken door aanplakbiljetten op pylonen te plaatsen. Om hun boodschap kracht bij te zetten, heeft de brandweer van Castletown besloten om ook het aanwezige materieel buiten de kazerne te parkeren. Het leidt tot chaotische taferelen, want de organisatie van Festival of the Sea, dat de komende dagen in de stad gehouden wordt, is begonnen met de opbouw van het podium. Met wat passen en meten, weet ik de auto op de enige vrije parkeerplaats te zetten. Voor de auto een picnictafel, erachter een brandweerwagen.
Vanwege de verkeersdrukte, eten we onze bestelling ter plekke op. Voor de kinderen bestellen we iets van het kindermenu, dat in Ierland nooit veel verder komt dan friet met worst of friet met kip. Ditmaal kiezen ze worst. Tot onze grote verbazing blijkt men in plaats van worst Nederlandse frikandellen te serveren. Een cultuurshock, want in Ierland zijn de Duitse frikandellen volop verkrijgbaar. Voor de kinderen is het een feest van herkenning.
