De tweede dag van het festival kent iets minder interessante activiteiten. Het lijkt ook voor de organisatie een rustdag te zijn, want een dag later is er in de gehele stad iets te doen. Dit jaar zelfs op één van de eilanden voor de kust van Castletownbere, Dinish Island.
Vanaf Dinish Island start namelijk de regatta. In deze roeiwedstrijd nemen teams in verschillende samenstellingen het tegen elkaar op om de eerste prijs te bemachtigen. De roeivereniging van Castletownbere heeft haar uitvalsbasis op het eiland en stelt het terrein dit jaar ter beschikking aan de organisatie. Voorheen vonden de activiteiten plaats nabij de haven in het centrum van de stad. De nieuwe locatie is niet alleen beter te bereiken – er is een brug aanwezig, maar ook groter en daardoor veiliger.
De roeiers leggen tijdens deze wedstrijd een behoorlijke afstand af. Vanaf Dinish Island roeien ze richting Bere Island en weer terug. Hemelsbreed is de afstand ongeveer 2 kilometer. Doordat men een parcours moet volgen, komt de afstand, heen en terug, uit op ongeveer 5 kilometer.
Traditiegetrouw halen we als lunch een crêpe bij de Crepeman, die een klein kraampje heeft op het plen. Deze keer ontmoeten wij, vermoed ik, zijn vrouw. In alle jaren dat we er komen, hebben we nu bijna het hele gezin gezien. De menukaart wisselde in alle jaren niet. De crêpe met Nutella blijft een aanrader. De crêpe met kaas, ham en kruiden verdient een waarschuwing. De kruiden bestaan blijkbaar uit chilipoeder.
Op het plein in het centrum vinden deze dag ook activiteiten plaats. Voor de kinderen is er iemand aanwezig die schminkt, voor de volwassenen zijn er diverse marktkramen. Op het podium, waar de sponsoren op grote borden te lezen zijn, is er in de middag een verkiezing van de best geklede baby. In de namiddag maken de baby’s plaats voor twee artiesten die een workshop drummen aan voornamelijk kinderen geven. Het is verbazingwekkend om te zien hoe weinig kinderen ritmegevoel hebben.
In een verre uithoek in de stad, staat de kermis. Het systeem waarbij je tokens bij een centrale kraam koopt, zoals in Estland al jaren gebruikelijk is, blijkt ook naar het westen van de EU overgewaaid te zijn. Het bezoeken van de kermis is altijd een moment van omschakelen. Waar Ieren nagenoeg altijd vriendelijk en behulpzaam zijn, is het personeel op de kermis het tegenovergestelde. Bij de snoepkraam stelden we de vraag of je er ook kon pinnen. Hoe durfden we, uiteraard kon dat, snauwde één van de medewerkers ons toe. De jongen, aan wie ik het aanvankelijk vroeg, had nog geen antwoord kunnen geven.
Nadat ik deze jongen gelijk onze bestelling had gegeven, en hij ook van start ging om deze klaar te maken, kwam de bitse medewerker terug om snel onze bestelling te vragen. Geïrriteerd als ze was, snauwde ze ons toe snel te bestellen. Ik gaf aan dat we reeds besteld hadden. Dat antwoord kon haar niet bekoren, en vroeg ons de bestelling te herhalen. Dat deed ik maar. Binnen een halve minuut had ik een pinautomaat onder mijn neus, en kon ik contactloos betalen. Eens maar nooit weer.
