Via de A13 rijden we vlot richting Hasselt. De stad die enkele jaren geleden experimenteerde met gratis openbaar vervoer en zodoende het autoverkeer in de binnenstad terug wilde dringen. Tegenwoordig is het openbaar vervoer niet zonder meer gratis en profiteren voornamelijk personen die domicilie in Hasselt hebben van voordelen. Wij kiezen voor een parkeergarage midden in het centrum. Per uur betalen we €3,30, maar daarvoor krijgen we wel een hindernisbaan cadeau.
Nadat de lift ons bovengronds heeft afgezet staan we inderdaad midden in het centrum van de stad. We treffen er, voor de ingang van de Primark, een grote badeend aan die is neergezet om een eendgerelateerd evenement aan te kondigen. Grote kans dat we zeer binnenkort weer in Hasselt neerstrijken. Nu zijn we er enkel om te winkelen. Helaas blijken veel winkels de deuren te sluiten. De tijd is voorbijgevlogen, zo blijkt. De Primark is hierdoor een van de weinige ketens waar we nog naar binnen kunnen.
Met een volle tas verlaten we de winkel en zorgen we dat we rap ons parkeerkaartje betalen. We zijn nog ruim op tijd, zo vertelt de automaat, waardoor we slechts één uur parkeren hoeven te betalen. Gevoelsmatig zijn we namelijk langer dan een uur in de kledingwinkel geweest.
Op de terugweg moeten we nog een plek vinden om te eten. Een wegrestaurant was prima geweest, maar vlak voordat we Hasselt uit rijden, zien we een wokrestaurant. De website verraadt dat het om een keten gaat. De prijzen, die op de website staan, zijn niet al te hoog en nog een bijkomstig voordeel is dat ze beschikken over een eigen ondergrondse parking. Met een creatieve omweg komen we uit aan de goede zijde van de weg en kunnen we informeren of ze nog een tafel vrij hebben.
Dat blijkt zo te zijn, we zijn meer dan welkom. Zodra de auto staat, worden we bij de balie opgewacht door degene die ons gaat placeren. Daarna worden we aan ons lot overgelaten. Pas na twee rondes krijgen we de optie om drinken te bestellen. Het aanbod blijkt ietwat karig te zijn, maar we kunnen geen kant op. Anderhalf uur later besluiten we te vertrekken. Bij de kassa probeert de caissière ons nog twee extra drankjes in de maag te splitsen. Een korte discussie volgt, waarna we uiteindelijk het correcte bedrag kunnen afrekenen. De fooi laten we in de portemonnee.
Bij thuiskomst blijkt dat we door het oog van de naald zijn gekropen. De recensies op Google Maps zijn niet van de lucht. Zo blijkt het aanbod inderdaad karig te zijn en wat er wordt aangeboden niet altijd even vers. Ook het incident met de rekening blijkt niet uniek te zijn. Daarnaast wordt kritiek niet geduld. Kortom, een interessant restaurant waar we, in ieder geval in Hasselt, niet gauw terug zullen keren.
