Na een aantal rondjes gereden te hebben in de binnenstad, vinden we een parkeerplaats nabij het centrum. Zoals vrijwel alles in Estland, verloopt het parkeren hier digitaal. Niet digitaal zoals in Nederland, waarbij je in sommige gevallen alsnog langs een parkeerautomaat moet, maar echt digitaal.
Na het installeren en instellen van de app, kan ik digitaal het parkeren starten. Op hoop van zegen, want aangezien dit via mijn credit card gaat, die weer via ICS is uitgegeven, kan een correcte afhandeling nog even op zich laten wachten. Toch nemen we de gok, en wandelen we langs het water richting het centrum van Tartu.
Tartu is dit jaar cultuurhoofdstad van Europa. Dit wordt groots aangepakt. Met een autovrije straat in het centrum is extra ruimte gecreรซerd om de diverse activiteiten plek te bieden. Zo zijn er diverse activiteiten voor kinderen en is er zelfs een podium voor muzikaal talent neergezet. Althans, het is de bedoeling dat er talent optreedt, wij mochten er helaas geen getuige van zijn.
Via deze straat komen we aan bij Raekoja plats, het stadhuisplein. Op de boulevard richting het middelpunt van het plein, treffen we eerst nog de tekst #TARTU2024, die levensgroot is neergezet. Het levert mooie plaatjes op. Toch gek dat Amsterdam er afscheid van heeft genomen. Het is een ware trekpleister voor binnen- en buitenlandse toeristen die met de naam van de stad op de foto willen.
Het stadhuisplein van Tartu is op geen enkele manier te vergelijken met het gelijknamige plein in Tallinn. Vooral de fontein voor het stadhuis is een bijzonder gezicht. Midden in de fontein staat een beeld van twee kussende studenten. Het beeld is ontworpen door Mati Karmin en in 1998 voltooid. De fontein is al sinds 1948 op dezelfde plek te vinden. Pasgetrouwde stellen en hun bruiloftsgasten bezochten na de huwelijksvoltrekking deze plek uit bijgeloof voor geluk.
Vanaf het plein duiken we รฉรฉn van de straten in.