Haapsalu stond ook hoog op mijn lijstje om nog eens te bezoeken. Bijna 20 jaar geleden legde ik de afstand Tallinn – Haapsalu, 99 kilometer, op de fiets af. We strandden bij een treinstation, waar al jaren geen treinen meer stopten en reisden per bus terug, om een dag later onze fietsen op te halen. Die dag erna moesten we nog een buschauffeur omkopen om de fietsen stiekem in de bus mee te nemen. Dit jaar is dat niet nodig, we zijn met de auto.
Binnen anderhalf uur arriveren we bij Haapsalu loss, het kasteel van Haapsalu. De borden die waarschuwen voor instortingsgevaar zijn alom aanwezig, maar weerhouden ons er niet van om het terrein te betreden. Het is ook in dit kasteel waar bij volle maan “dame in het wit” gezien kan worden. Doorgaans is deze geestverschijning het best in augustus te zien. Wij zijn nét te vroeg, zowel qua datum als tijdstip.
Vanaf het kasteel rijden we door naar het voormalige treinstation. Het station dat tegenwoordig dienst doet als spoorwegmuseum, huisvest nog altijd ook het busstation. Anders dan pakweg 20 jaar terug, zijn er nu ook goede voorzieningen te vinden en is er personeel aanwezig. In het museum staan inmiddels ook treinen, zodat gelijk duidelijk wordt dat er echt geen treinen meer vertrekken. Tot mijn grote verbazing staat er ook een treinstel waarmee we ooit naar Pärnu reisden.
Als attractie laat het spoorwegmuseum ook een treintje door het centrum van Haapsalu rijden. Een goede methode om ongedwongen te kijken wat daar zoal te doen is. Nog voordat we vertrokken zijn, begint het te regenen. Tijdens de rit begint het te onweren en na de rit regent het inmiddels zo hard, dat we van de machinist nog even mogen blijven zitten. We zijn in een ongekend stevige regen- en onweersbui terechtgekomen.
De laaggelegen straten van Haapsalu zijn ondergelopen en de lokale bevolking staat klaar met hun mobiele telefoon in de aanslag om hier foto’s en filmpjes van te maken. Fatsoenlijk oversteken is er ook voor mij niet meer bij, de laag water is zo hoog, dat mijn schoenen dat niet aan kunnen. Gelukkig hebben wij een hoge bus, en rijden we met gemak en plezier door de kleine kolkende riviertjes die Haapsalu nu rijk is.
Voordat we terugrijden, nemen we nog een kijkje aan de kust. Twee landtongen vormen gezamenlijk het noordelijkste punt van Haapsalu. Aan de westzijde wordt gebouwd aan, waarschijnlijk dure, appartementen. Aan de oostzijde is de botenindustrie te vinden. Voor eigenaren van een klein bootje is er zelfs ruimte om het water in te gaan. De parkeerplaats waar we even stoppen, is ook gelijk het punt waar zwemles gegeven wordt. Het doet wat Iers aan.
