Omdat het strandbezoek aan Pirita door het hoge aantal kwallen niet beviel, planden we op de laatste dag van de huurauto nog een dag Pärnu in.
Terwijl het weer in het noorden van Estland behoorlijk koud en nat is, rijden wij richting het zuiden. Hoe verder we komen, hoe warmer het wordt. Na aankomst in Pärnu blijkt deze stad de naam van zomerhoofdstad van Estland weer meer dan waar te maken.
Zelf duik ik de zee niet in, en heb daarom even de tijd om over de strandboulevard te flaneren. Onderweg valt mijn oog op een aantal groene elektrische stepjes van aanbieder Bolt. Deze stepjes zijn in Nederland verboden omdat ze gevaarlijk zouden zijn. In Estland, overigens ook het land waar Bolt is opgericht, zijn ze dat niet. De verleiding om zo’n step te proberen is groot.
In mijn enthousiasme regel ik dat mijn creditcard gekoppeld wordt aan een Boltaccount en ontgrendel ik een stepje. Ik heb geen idee hoe ik het ding aan de praat moet krijgen. Dat de eerste poging mislukt, weet inmiddels de halve strandboulevard, want het alarm was niet te missen.
Ik besluit een PDF-handleiding te downloaden, waarna meteen een hoop duidelijk wordt. Het is helemaal niet zo moeilijk, als je maar weet wat je moet doen. Enigszins onwennig stap ik op een stepje en maak ik vaart. Vervolgens zet ik de elektrische ondersteuning aan. Plots rijd ik niet meer 4 km/h maar 15 km/h. En dat is behoorlijk hard. Nu snap ik ook het advies om een helm te dragen en begrijp ik waarom Bolt in de app de mogelijkheid biedt je stepje te begrenzen op een lage snelheid.
Met de step rijd ik heen en weer op het gecombineerde voet- en fietspad. Elke drempel die ik tegenkom, is uitermate spannend. Aan het einde van dit pad, neem ik een korte pauze en wil ik eigenlijk niet meer terug. Maar dezelfde afstand in dezelfde tijd lopend afleggen, zou inhouden dat ik terug moet rennen. En met dit weer, is dat niet handig. Met enige tegenzin rijd ik hetzelfde stuk terug en dump ik het stepje op dezelfde plek waar ik deze gevonden heb.
Na dit hachelijke avontuur gaan we verder op pad. Pärnu ligt relatief dicht bij de grens met Letland en Ainaži zou iets meer gericht moeten zijn op toeristen dan Valka. Omdat het toch nog een klein uur rijden is, springen we direct in de auto en gaan we op weg naar Letland. We pauzeren nog kort in Häädemeeste, omdat we niet durven te gokken op het culinaire aanbod van de Letse tankstations.
