Een paar minuten later bevinden we ons in Letland. Dat merken we aan drie dingen; de taal op de verkeersborden, de staat van het wegdek en het gebrek aan bereik. Gelukkig hebben we onze bestemming in Estland al in de navigatie ingevoerd.
We zijn op weg naar het oude treinstation van Valka. Hier zou het mogelijk moeten zijn om met een draisine een stuk van de voormalige spoorlijn te berijden. De tocht met de fiets die speciaal ontworpen is om op rails te rijden, zou ongeveer een half uur in beslag nemen.
De draisine zagen we eerder al voorbij komen in het televisieprogramma De Verraders en later in het Spoorwegmuseum. Dit was de kans om zelf een ritje op dit bijzondere vervoermiddel te maken. Maar dat liep anders.
Ons navigatiesysteem stuurde ons de meest onbegaanbare wegen op die het kon vinden. Onderweg probeerden we nog het adres te controleren op de website van de gemeente Valka, die dit uitje aanprezen. De link bleek niet meer te werken. Meerdere pogingen om de pagina te verversen, behaalden geen resultaat.
Tevergeefs probeerden we het navigatiesysteem ons naar de andere zijde van het gebouw te leiden. Juist op dat moment hadden we met onze mobiele telefoons geen bereik meer. Het was onmogelijk om het adres te controleren en het was onmogelijk om ons de juiste kant op te sturen. Keer op keer eindigden we op een bospad waar we volgens het aanwezige verkeersbord niet in mochten rijden.
Om er zeker van te zijn dat we het juiste gebouw hadden gevonden, negeerden we de geslotenverklaring. De kans dat er politie zou zijn, is immers klein. Helaas was de kans dat de uitbater van de draisines ons zou zien, nog kleiner. Het oude stationsgebouw verkeert in deplorabele staat, er was geen levende ziel te bekennen. Na een paar rondjes gereden te hebben, gaven we het op.
