Na weken aftellen gaat op dinsdagochtend, of beter gezegd in de nacht van maandag op dinsdag, de wekker. In het holst van de nacht rijden we richting luchthaven Schiphol. Door de complete chaos door een personeelstekort aldaar, grotendeels veroorzaakt doordat onderbetaalde tijdens de coronapandemie ontslagen werknemers niet meer terug wilden komen, vertrekken we op tijd.
Door die chaos wil Schiphol niet dat je langer dan vier uur voor de vertrektijd van je vlucht aanwezig bent. Omdat ons vliegtuig om 09:55u vertrekt, mogen we officieel pas om 05:55u de vertrekhal in. Gezien de lakse houding van Schiphol en de slechte informatievoorziening de afgelopen weken, zijn we er toch eerder. Onze incheckbalie, van airBaltic, gaat desondanks open op een tijdstip waarvan zij en Schiphol denken dat we op tijd langs de controleposten van de beveiliging zijn.
Nadat onze bagage gelabeld is, mogen we zelf op pad. Met onze handbagage worden we in een rij geplaatst die ik in geen jaren heb gezien, zelfs niet in Walibi of de Efteling. Om de paar meter staan medewerkers in opvallende hesjes die getraind zijn om zo min mogelijk medeleven te tonen of helemaal geen antwoorden te geven. Degenen die de rij buiten succesvol hebben afgelegd; lees: niet flauwgevallen of de hoop hebben opgegeven; krijgen binnen een gratis flesje water. Verderop staan afvalbakken om de lege flesjes in te deponeren, zo krijgt Schiphol tenminste nog het statiegeld terug.
Na ruim 60 minuten in de rij gestaan te hebben, zouden we onze vlucht gemist hebben. Ware het niet dat door een technisch probleem in Frankrijk ons vliegtuig niet naar Estland kon vliegen, waardoor datzelfde toestel ook niet op tijd in Nederland kon zijn. Een ongelukkige samenloop van omstandigheden die er nu voor zorgt dat we onze vlucht alsnog halen. Daardoor staan we iets rustiger in de rij voor de bagagecontrole. Ondertussen worden we aangeklampt door een vrouw die bijna in tranen vertelt haar vlucht te moeten halen. Samen met drie kinderen is ook zij de hele dag onderweg, maar gaat haar vliegtuig wel op tijd.
Wij hebben begrip voor de situatie en laten haar voor gaan. Klaarblijkelijk was dit de enige methode om een Schipholmedewerker iets te laten zeggen. Wat volgt is een tirade dat we absoluut niemand voor moeten laten gaan. Want hoewel Schiphol in de media aangeeft coulant te zijn voor mensen die hun vlucht dreigen te missen, is dit blijkbaar een toneelstukje. Immers zijn ook wij weggelachen toen we nog in de veronderstelling waren onze vlucht te missen.
