Behoorlijk vermoeid stappen we uit in Tallinn. Vrij vlot verschijnt onze bagage, compleet, op de bagageband en kunnen we op jacht naar twee taxi’s. Door de omvang van ons reisgezelschap en dito bagage, hebben we eigenlijk een taxibus nodig. In alle jaren dat ik in Tallinn ben geweest, hebben deze altijd klaargestaan, maar vandaag blinken ze uit door hun afwezigheid. Het regelen van twee taxi’s, van dezelfde maatschappij, is zo geregeld.
We treffen twee gemotiveerde chauffeurs die de vlotste route richting ons appartement in de binnenstad rijden. Hoewel ze elk hun eigen afwegingen maken in het verkeer, kosten beide ritten evenveel. Inmiddels staat ook de huisbaas klaar, die ons beknopt uitlegt hoe de toegang tot het appartementencomplex werkt. Voor de vorm pakt ze nog een plattegrondje van de omgeving, maar besluit al snel dat we dit niet nodig zullen hebben omdat het niet ons eerste bezoek is.
In tegenstelling tot ons vorige bezoek, verblijven we nu aan de rand van de oude stad (vana linn). De locatie waar ons appartement zich bevindt is vrij rustig. Geen straatartiest onder je raam die enkel één melodie kent, is ook een prettige afwisseling. Het geluid van de trams op de achtergrond doet zelfs vertrouwd aan.
Door de chaos op Schiphol en de gigantische vertraging die tegelijkertijd plaatsvond, is ons complete schema in de war. Uitgebreid lunchen en boodschappen doen, zit er niet meer in. Omdat we een uur voor onze vlucht toch nog compensatiebonnen kregen van een medewerker van Schiphol, hebben we gelukkig flink in kunnen slaan om de eerste avond door te komen.
Om de dag toch nog Iers af te sluiten en een groep van zes Ieren in het vliegtuig daarvoor niet genoeg was, besluiten we de dag in The Dubliner in Tallinn, een Ierse pub met behoorlijk Iers eten. Zelfs fish and chips stond op het menu.
