De nacht voorafgaand aan deze dag is behoorlijk onrustig. Ons appartement bevindt zich naast Sõprus, een bioscoop die in de jaren ’50 is gebouwd naar een ontwerp van twee Estse architecten; Peeter Tarvas en August Volberg. De naam laat zich vertalen als “vriendschap”. Het imposante gebouw herbergt meer dan enkel een bioscoopzaal, zo ondervinden wij die nacht.
Nachtclub Hollywood heeft besloten om de verloren omzet tijdens de coronapandemie ruimschoots goed te maken. Tot in de vroege uurtjes horen we lallende dronken mensen, glasgerinkel van kapotte flesjes (zonde van het statiegeld) en scheurende taxi’s die overuren draaien om de beschonken figuren thuis te krijgen. De volgende ochtend vinden we ook nog eens eierschalen en partjes van een citroen in de straat. Het was een wilde nacht.
Tallinn kent tal van bijzondere bezienswaardigheden. Omdat we al vaker langs zijn geweest, hoeven we niet in recordtempo alle musea en uitkijkpunten te bezoeken. Dat geeft toch een rustiger schema. Omdat het vandaag droog zal blijven en de temperatuur niet boven de 20°C uit zal komen, wandelen we deze dag dwars door de stad. Met als eerste doel een korte wandeling langs de stadsmuur.
De nissen in de muur werden voorheen gebruikt als marktkraampjes, echter zijn er te weinig toeristen om op die locaties winstgevend te zijn. Sinds onze aankomst hebben we nog geen muurmarkt gezien. Wat wel is blijven staan, is het kraampje waar geroosterde amandelen worden verkocht. De vriendelijke dame probeert ons over te halen, maar reageert nauwelijks op het Ests. Pas als we haar naambordje zien, blijkt waarom. Zij is een vluchteling uit Oekraïne en heeft in deze branche werk gevonden; immers spreekt ze Engels, de taal die de doelgroep ook spreekt. Zij is overigens niet de enige die in de toeristensector is beland, ook bij enkele andere kraampjes hebben vluchtelingen een baan gevonden.
Na een lange klim komen we aan bij Kohtuotsa Vaateplatvorm. Het restaurantje dat er in de buurt zat, blijkt verdwenen te zijn, maar het uitzicht blijft adembenemend. De talloze toeristen die daar selfies nemen en halsbrekende toeren uithalen om de perfecte foto te maken, zijn veelal lachwekkend.
Via dezelfde route, maar dan omgekeerd, komen we uit bij de Aleksander Nevski Kathedraal. Deze behoort tot de Russisch Orthodoxe kerk en ligt sinds de oorlog in Oekraïne onder vuur. Omdat de patriarch nogal vaag doet over zijn standpunt ten opzichte van de Russische inval, bekijken we de kerk enkel van buiten. Overigens waren we tijdens onze eerdere bezoeken ook al niet heel gastvrij ontvangen.
Tot slot staat nog een fotosessie gepland bij de Riigikogu, het Estse parlement. Het gebouw ligt om de hoek bij de Aleksander Nevski kathedraal, dus is het geen lange wandeling. Tevens lopen we ook langs de Neitsitorn inclusief het uitkijkpunt, dat daar weer om de hoek ligt. Vanaf die locatie zijn de ontsierende steigers rondom de Niguliste kirik enorm goed zichtbaar. Deze kerk wordt volledig gerenoveerd en voorzien van een lift. Helaas zijn de werkzaamheden pas volgend jaar klaar, waardoor we niet kunnen uitwaaien op deze kerktoren.
