Na een korte tijd in de lift doorgebracht te hebben, komen we aan op het uitkijkplatform. Het weer is zeer zonnig waardoor we in alle windrichtingen behoorlijk ver kunnen kijken. Een medewerker grapt zelfs dat we de Golf van Finland zouden kunnen zien. Het zou zomaar kunnen.
De tentoonstelling die op deze etage getoond wordt, gaat over gezondheidszorg, erfelijkheid en DNA. Diverse digitale oplossingen voor de gezondheidszorg worden middels interactieve presentaties getoond. Er is zelfs een echt stukje DNA te zien. Naast alle informatiepanelen zijn ook andere interactieve schermen geplaatst waarop bezoekers via webcamopnames hetzelfde uitzicht kunnen bekijken tijden alle jaargetijden. Voor ons overbodig vanwege het weer, maar op een mistige dag een goed alternatief.
Een etage hoger bevindt zich het restaurant. Waar je tot 2007 nog uitgebreid kon dineren met traditioneel Estische gerechten op de kaart, is het nu een kleine bistro met beknopt aanbod. Gezien het gunstige weer gaan we naar buiten om uit te waaien. Hoewel het nagenoeg windstil en zonnig is, blijkt de temperatuur op deze hoogte aangenamer dan op de grond.
Ons avontuur in de toren komt in de souvenirwinkel ten einde. Een behulpzame medewerker veert helemaal op zodra hij ontdekt dat we uit Nederland komen. Hij is van plan om na de zomer daar te gaan studeren. Tijdens het afrekenen probeer ik nog te ontfutselen waarom hij niet voor Utrecht gekozen heeft, maar hij wint met zijn argumenten. Als afsluiting van het gesprek wenst hij ons in vloeiend Nederland nog een prettige dag. Ik bedank en groet hem, in het Ests. Verbazing alom, bij ons beiden.
Om de hoek bij de Teletorn liggen de botanische tuinen van Tallinn, Tallinna Botaanikaaed. Het is slechts één halte met de bus, zo blijkt. Achteraf blijkt ook dat we de tijd die we op de bus hebben gewacht, beter hadden kunnen gebruiken om naar de ingang van de tuinen te lopen. Wat betreft onze dagkaart, maakt dat niks uit; we kunnen vijf dagen lang onbeperkt met de bus.
De botanische tuinen doen we slechts deels; de zon neemt per uur in kracht toe en er zijn weinig gelegenheden om in de schaduw te lopen of om drinken te kopen. De kassen met tropische planten slaan we niet over, net als de woestijnplantenkas, waar kaktussen de looproute extra spannend maken. Als hoogtepunt zien we zelfs nog wat tortelduiven, parkieten en valkparkieten die in volières gehouden worden. Via de rotstuinen lopen we terug richting de uitgang om de bus naar de stad te pakken.
