Na Tallinna Loomaaed is het tijd voor Rocca al Mare. Omdat we aan de andere kant van de dierentuin het park hebben verlaten, maken we optimaal gebruik van onze dagkaart en pakken we de bus terug naar de andere ingang. Tegenover deze ingang ligt namelijk de ingang van het winkelcentrum met een toch wel bijzondere naam; Rocca al Mare.
Deze Italiaanse naam betekent “Rots aan de Zee”, precies wat dit kleine wijkje binnen Haabersti is. De naam is in 1863 gegeven door de toenmalige burgemeester van Tallinn, Arthur Girard de Soucanton. Hij kocht het gebied dat destijds bij het dorp Õismäe hoorde en gaf het, vanwege zijn voorliefde voor Italië, een Italiaanse naam. Tegenwoordig herbergt dit unieke stukje Tallinn enkel een winkelcentrum, een school en wat kantoorpanden. Permanente bewoners zijn er namelijk niet, die wonen allemaal Õismäe, dat door Tallinn werd geannexeerd.
In het winkelcentrum zijn de laatste jaren veel nieuwe restaurants geopend. Een nieuwe rage zijn de zogenaamde “toiduteed”, of “toiduroads”. Vrij vertaald, voedselstraten. De laatste vertaling is overigens wat verwarrend, het tweede gedeelte is in principe Engels, maar laat zich vanuit het Ests als “bord” vertalen. Dit fenomeen kwamen we eerder al tegen in Viru Keskus en nu dus ook in Rocca al Mare Keskus.
Het restaurant Pelm ziet er het meest authentiek uit, dat wil zeggen; de kaart is gevuld met lokale gerechten. Het restaurant ernaast heeft zich gespecialiseerd in Indiaas eten, maar dat is in Nederland ook volop te krijgen. We gaan deze avond voor Oost-Europees. Een keuze waar we geen spijt van zullen krijgen.
Na een heerlijke maaltijd pelmeenid, gevulde deegballetjes met bijvoorbeeld vlees gekookt in bouillon, volgde kip Kyiv. Het zwarte roggebrood (rukki) met knoflook heb ik helaas moeten overslaan, uit ervaring weet ik dat pelmeenid zeer machtig kan zijn. Overigens is pelmeenid ook vegetarisch te verkrijgen; de vulling kan ook bestaan uit groenten en zelfs vruchten. Bij kip Kyiv is dat wat lastiger.
De bus richting huis stopt gelukkig naast de ingang van het winkelcentrum, zodoende hoeven we niet terug te lopen naar de ingang van de dierentuin, waar de andere bushalte te vinden is. Hoewel het iets langer wachten is, blijkt het geen verkeerde keuze te zijn geweest. De chauffeur rijdt zo hard richting het centrum, dat de actuele reisinformatie op de schermen in de bus het niet meer bij kan houden.
