Aan boord krijgen we, naast de veiligheidsmededelingen, nog één belangrijk bericht. Alle tijden aan boord zijn de Ierse tijd. Behalve de aankomsttijd; hoe verwarrend wil je het maken. Blijkbaar hebben redelijk wat mensen het bericht gemist, want wanneer het restaurant opent, blijkt de animo niet groot te zijn. De keus overigens ook niet.
Zo blijken van de kipgerechten, enkel nog de vegetarische varianten beschikbaar. Volgens de kok is het verschil niet te merken. Daarnaast kent de kok ook het verschil tussen de porties voor kinderen en volwassenen niet. Dit tot grote ergernis van de caissière die hem publiekelijk toespreekt. Dat hij niet uitblinkt in zijn adviezen, blijkt nadat één van onze kinderen bijna de hele tafel onderkotst na een hapje van een vegetarische kipnugget.
De nacht verloopt ook onstuimig. Hoewel de zee tamelijk rustig is, en de mist ook opgetrokken lijkt te zijn, maken onze buren er een waar feestje van. Zowel op de kamer als op de gang kunnen we volop meegenieten. Echter zijn ze zo beschonken, dat ik van hun Duits niks logisch kan maken. Het ergste bericht moet dan nog komen, we hebben vertraging.
Gedwee worden we gedwongen om met zijn allen in het restaurant te gaan zitten. Want de schoonmakers hebben geen vertraging. Niks houdt hen tegen om de hutten binnen te stormen. Uit voorzorg verlaten we de hut en zitten we met tassen en koelbox tussen de rest van de automobilisten.
